Είμαι 27 χρονών. Ζω απόλυτα μόνη.
Κάποτε είχα αισθανθεί μια χαρά.
Η μοναχική ζωή υποφέρεται.
Με μια, όμως, χαρά είναι αβάσταχτη.
Λατρεύω το πάθος σαν άνθρωπος.
Φοβάμαι να του δοθώ.
Μια φορά.
Είχα αγκαλιαστεί κι εγώ.
Ούρλιαζα, ήθελα να σκοτώσω.
Η αγάπη βγαίνει απ΄τη χολή.
Πόσο κακή ένιωσα την αγάπη.
Είμαι 27 χρονών.
Κάποτε ένιωσα μια χαρά.
Σαν τροφή.
Σαν ζωντανό στερημένο σώμα.
Σαν ανατιγμένα πόδια που παράτησαν στο χώμα
μια ζεστή φουσκωμένη κοιλιά.
Σαν δέκα φορές τα μικρά ράμφη.
Σαν τρυφεροί λαιμοί που καταπίνουν...

(είναι τόσο δικό μου αυτό το κείμενο κιας μην το έγραψα εγώ...τόσο δικό μου)