σι Μαριό Μαριό... μμμ όχι..
σι ντο ρε μι μακαρό..ούτε..
Δεν θυμάμαι το ρυθμό.
Θυμάμαι όμως το χέρι που άγγιξε το δικό μου
για να παίξουμε
το παιχνίδι.
Ναι.
Άγγιγμα παιδικό,
τρυφερό.

Και μετά υπάρχεις,
δικαιολογώντας την ύπαρξη όλων των ωραίων πραγμάτων.

Τρομακτικό.
Ναι συγγνώμη δεν στο είπα.
Οι ευτυχίες, στο δικό μου κόσμο, είναι τρομακτικές.

Σήμερα θα παίξουμε τον τρόμο λοιπόν.

"Αγαλματάκια ακούνητα,
αμίλητα,
αγέλαστα.
Μέρα ή νύχτα;"