Έτσι πάντα απρόσκλητο και να πονάει.
Το τίποτα....
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Πληροφορίες
- κατάδικο
- Πασχίζω να προσαρμόσω γεμάτους πίσσα πνεύμονες στην έλλειψη οξυγόνου. Από πείσμα ζω ή από πείσμα πεθαίνω; ή και τα δύο; Όχι από πείσμα πεθαίνω...από χρέος ζω.
3 σχόλια:
Kαι τα όμορφα,απρόσκλητα έρχονται κάποιες φορές...
και δεν πονούν...
Υγεια στην νεα χρονια να έχεις!
πονούν γιατί έχουν διάκεια. κι ό,τι διάρκεια τελειώνει.
Ευχομαι λοιπόν λοιπόν κι εγώ με την σείρα μου για φέτος να αυξηθεί τουλάχιστον η διάρκεια.
Ευχαριστω.
σαν το καλοκαίρι.
ευτυχισμένος και χαμογελαστός παίρνεις το ποδήλατο και κατεβαίνεις στη θάλασσα..λες και το καλοκαίρι θα κρατήσει για πάντα..
Δημοσίευση σχολίου